۹ عبارتی که افراد باهوش هرگز در مکالمه‌ها به‌کار نمی‌برند

دیگران حرف‌های ما را بسیار متفاوت‌تر از آنچه منظور ماست،‌ تفسیر می‌کنند. وقتی شما بدون ملاحظه چیزی می‌گویید، حرف‌های‌تان منجر به ایجاد احساسی بد در سایرین می‌شود. این اشتباهات زمانی اتفاق می‌افتد که ما در مورد چیزی که اطلاعی از آن نداریم اظهار نظر می‌‌کنیم. درک پیامدهای حرف‌ها نیاز به آگاهیِ اجتماعی دارد که به معنای توانایی درک احساسات و موقعیت سایر افراد است. در این نوشته شما با جملات منفی‌ آشنا می‌شوید که افراد باهوش هرگز در مکالمه‌ها به‌کار نمی‌برند

موسسه‌ی تلنت اسمارت (TalentSmart) با آزمایشِ هوشِ عاطفیِ (EQ) بیش از یک میلیون نفر، کشف کرده که آگاهی اجتماعی،‌ مهارتی است که بسیاری از افراد از آن بی‌بهره هستند. ما دچارِ کمبودِ آگاهیِ اجتماعی هستیم زیرا اغلب بر حرف‌هایی که می‌خواهیم در جوابِ سایرین بدهیم و تاثیر حرف‌های دیگران روی خودمان تمرکز داریم به همین دلیل معمولا توجهی به دیدگاه دیگران نداریم. این مسئله،‌ مشکل‌آفرین است زیرا آدم‌ها پیچیده هستند و شما نمی‌توانید بدون توجه کامل به افراد، آنها را درک کنید. خوبیِ آگاهیِ اجتماعی این است که می‌توان تنها با اصلاحاتی اندک در گفتار، به طور عمیقی روابط با افراد را بهبود بخشید.

به این دلیل افرادی که هوش عاطفی بالاتری دارند، مراقب هستند تا در محاورات خود از برخی اصطلاحات رایج خودداری کنند. در ادامه ۹ مورد از بدترین جملات منفی که باید از آنها اجتناب کنید، بیان می‌شود.

۱. خسته به نظر می‌رسی

افراد خسته،‌ از نظر دیگران اصلا جذاب نیستند. آنها اغلب چشمانی گود‌افتاده و موهایی آشفته دارند،‌ تمرکز ندارند و بدخُلق به نظر می‌رسند. گفتن این عبارت به افراد به این معنی است که آنها ویژگی‌های مذکور را دارا می‌باشند.

به جای گفتن این عبارت بگویید: «همه چیز رو‌به‌راه است؟»

برخی افراد وقتی می‌بینند کسی خسته و آشفته به نظر می‌رسد، می‌خواهند به او کمک کنند بنابراین می‌پرسند آیا همه چیز خوب است یا نه. به جای توجه به وضعیت ظاهری نامناسبِ فرد، تنها حالش را بپرسید تا باب گفتگو باز شود و او بتواند احساسش را با شما در میان بگذارد. مهم‌تر از هر چیز این است که از نظر او، شما فردی دلسوز و همراه خواهید بود نه گستاخ و بی‌ملاحظه.

۲. وای! چقدر لاغر شدی

باز هم یک عبارت به ظاهر خوب که در واقع نوعی تعارف است. این جمله، این حس را در فرد ایجاد می‌کند که مورد نقد قرار گرفته است. گفتن عبارت «چقدر لاغر شده‌ای» باعث می‌شود طرف مقابل فکر کند که قبلا چاق یا نامناسب به نظر می‌رسیده است.

به جای گفتن این عبارت بگویید: «عالی به نظر می‌رسی.» این عبارت خیلی خوب است. سعی کنید به جای مقایسه‌ی ظاهر فرد با گذشته‌اش،‌ تنها از ظاهر مناسب فعلیِ او تعریف کنید و به ظاهر قبلی‌اش اشاره نکنید.

۳. لیاقتت بیشتر از اینهاست

وقتی کسی از رابطه‌ای شخصی یا حرفه‌ای خارج شده است،‌ گفتن این عبارت به این معناست که او انتخاب مناسبی نداشته و سلیقه‌ی خوبی ندارد.

به جای گفتن این عبارت، به او بگویید: «خودش ضرر کرده». این عبارت نشان‌دهنده‌ی دید خوش‌بینانه و مشتاقانه‌ی شماست و دارای لحن منتقدانه نیست.

۴. تو همیشه… یا تو هیچ‌وقت…

هیچ‌کس همیشه یا هرگز کاری را انجام نمی‌دهد. افراد خودشان را در یک بُعد یا موقعیت نمی‌بینند، بنابراین نباید آنها را این‌گونه توصیف کنید. این عبارات باعث می‌شود افراد موضع دفاعی بگیرند و دلشان نخواد حرف شما را بشنوند. که حالت خیلی بدی است، زیرا احتمالا شما وقتی این عبارات را به کار می‌برید که می‌خواهید چیز مهمی بگویید و بحث راه بیاندازید.

به جای این عبارات به سادگی به این نکته اشاره کنید که طرف مقابل چه کاری انجام داده که به نظر شما اشتباه بوده. حقیقت را بگویید. اگر تکرار این رفتار،‌ واقعا مسئله‌ساز شده است می‌توانید بگویید «به نظر می‌رسد که تو اغلب این کار را انجام می‌دهی» یا «متوجه شده‌ام که تو اغلب این کار را انجام می‌دهی».

۵. نسبت به سن‌ات خیلی جوان به نظر می‌رسی

عبارت «تو نسبت به» به عنوان یک توصیف‌کننده می‌تواند توأمان هم مهربانانه هم بی‌ادبانه باشد. هیچ‌کس نمی‌خواهد تا دمِ مرگ مانند یک ورزشکار عالی به نظر برسد یا خیلی خوب باشد. افراد تنها می‌خواهند سالم و متناسب باشند.

به جای گفتن این عبارت بگویید: «فوق‌العاده به نظر می‌رسی.»

این عبارت معجزه می‌کند. عبارات هوشمندانه نیازی به توصیف‌کننده ندارند.

۶. به تو گفته بودم که…

ما گاهی بعضی چیزها را فراموش می‌کنیم. به نظر می‌رسد که بیان این عبارت و تکرار آن نوعی توهین تلقی می‌شود و پذیرش آن برای افراد سخت است، مخصوصا افرادی که واقعا مشتاق هستند تا دیدگاه شما را بدانند. تکرار این جمله بیان‌گر آن است که شما شخصیت متزلزلی دارید یا خود را بهتر از دیگران می‌دانید یا هر دو. افرادی که از این عبارت استفاده می‌کنند واقعا چنین احساسی دارند.

به جای اینکه این عبارت را تکرار ‌کنید، ببینید چطور می‌توانید حرف‌های‌تان را به طور واضح‌تر و جالب‌تری منتقل کنید. به این ترتیب هیچ‌کس حرف‌های شما را فراموش نخواهد کرد.

۷. موفق باشی

مسلما اگر برای کسی آرزوی موفقیت بکنید،‌ دنیا به آخر نمی‌رسد اما می‌توانید آرزوی بهتری برای او داشته باشید، زیرا این عبارت به طور نامحسوسی بر این دلالت دارد که او برای موفق شدن به شانس نیاز دارد.

به جای گفتن این عبارت بگویید: «من مطمئنم که از پسِ این کار برمی‌آیی.»

این جمله بهتر از آرزوی موفقیت است، زیرا نشان می‌‌دهد که آن شخص شایستگی و اعتماد به نفس لازم برای کسب موفقیت را دارد و شما با گفتن این جمله از سایرین که تنها آرزوی موفقیت می‌کنند متمایز خواهید شد.

۸. حق انتخاب با توست یا هر طور خودت صلاح می‌دانی

شاید نسبت به سوال و نظری که از شما خواسته شده، بی‌تفاوت باشید اما نظر شما برای کسی که سوال را پرسیده مهم است و گرنه نظرتان را نمی‌پرسید.

به جای گفتن این عبارت بگویید: «من نمی‌توانم با قاطعیت در این مورد نظری بدهم، اما به نظر من بعضی موارد هستند که بهتر است آنها را مد نظر داشته باشی…»

وقتی نظرتان را ارائه می‌دهید،‌ حتی اگر بی‌طرف باشید و نظر خاصی نداشته باشید، نشان می‌دهید که برای کسی که از شما نظر خواسته اهمیت قائل هستید.

۹. حداقل من هرگز…

این عبارت منفی یک روش پرخاش‌گرانه برای توجیه اشتباهاتِ خود و معطوف کردن توجه دیگران به اشتباه سایر افراد است (کسی که حالا دیگر باید اشتباه او را بخشیده باشید).

به جای آن بگویید: «متاسفم.»

پذیرش اشتباهات بهترین راه برای منطقی و آرام کردن بحث است. پذیرشِ خطا یک راه شگفت‌انگیز برای جلوگیری از تشدید آن است.

ختم کلام

در مکالمات روزانه، چیزهایی به ظاهر کوچک وجود دارند که می‌توانند همه چیز را عوض کنند. این پیشنهادات را در صحبت‌های‌تان لحاظ کنید و از بکاربردن عبارات منفی اجتناب کنید تا بازخوردهای مثبت آن را در زندگی ببینید.

چند نکته کاربردی برای تقویت هوش کودکان

چه عواملی باعث می‌شود که یک کودک به بزرگسالی باهوش و بااستعداد تبدیل بشود؟ همیشه بسیاری از والدین مشتاق هستند که کودکان‌شان همانند نوابغی چون ولفگانگ آمادئوس موتزارت (آهنگ‌ساز بزرگ اتریشی) پرورش پیدا کنند و اسطوره‌هایی برای موفقیت شوند. به همین جهت در این مقاله می‌خواهیم شما را با چند نکته کاربردی برای تقویت هوش کودکان آشنا کنیم.

عجب زمانه‌ای شده! چرا دیگر کودکان نمی‌توانند کودکی کنند. مسلما باید به فشارها و برنامه‌ریزی‌های بیش از اندازه و استرس امتحانات که والدین به فرزندان‌شان تحمیل می‌کنند نیز توجه داشت. اما تعداد کمی از ما در مقابل تبِ رقابتی‌ای که بین والدین‌ در همه‌ی زمین‌های بازی کودکان و جشن تولدهای پیش‌دبستانی داغ شده است مصون مانده‌ایم. زبان‌های خارجه حالا دیگر الفبای جدید شده‌اند و مهدکودک‌ها هم حکم کلاس دوم دبستان را دارند. دکتر کیمبرلی برنمان که استادیار مؤسسه‌ی ملی تحقیقات آموزش‌های ابتدایی دانشگاه راتگرز در نیوجرسی و مشاور تحصیلی شبکه‌ی رادیوی ملی در زمینه‌ی آموزش است، در یکی از خاطراتش می‌گوید، «به یاد دارم وقتی پسرم نوپا بود، در محوطه‌ی بازی کودکان کنار مادر دیگری نشسته بودم. مادر کناری من فخر می‌فروخت که بچه‌ی من تمام حروف الفبا را بلد است و می‌تواند تا ۲۰ بشمارد. من هم می‌دانستم که پسرم بالاخره خودش همه‌ی این چیزها را یاد می‌گیرد، اما باز هم در دلم می‌گفتم، چه بد! چرا من نمی‌توانم از این جور حرف‌ها درباره‌ی پسرم بزنم؟»

به‌هر حال علی‌رغم این جنون مفرط به نبوغ که خیلی از آمریکایی‌ها را به خودش مبتلا کرده است، دانش‌آموزان آمریکایی تلاش می‌کنند تا خودشان را در سطح دانش‌آموزان دیگر کشورهای جهان نگه دارند. عملکرد بچه‌های آمریکایی نسبت به دانش‌آموزان کشورهایی مانند فنلاند، سنگاپور و کره‌ی جنوبی در پرورش نسل جدیدِ نوابغ ریاضیات و علوم ضعیف‌تر است، در حالی که همین ریاضیات و علوم هستند که مهارت‌های اصلی دنیای نوین دیجیتال‌محور ما را می‌سازند. اما خطاهای ما در بحث پرورش نبوغ و استعداد کودکان‌مان از کجا ریشه می‌گیرد؟ منظورمان از کودک نابغه چیست و این امر به چه خصوصیاتی اشاره دارد؟

گاهی اوقات کودک فقط زودتر شروع به حرف زدن می‌کند یا می‌تواند نام خود را زودتر از هم‌سالانش ‌بنویسد، اما در دیگر مواقع … نمی‌دانم چطور باید گفت! کودک استعداد خاصی از خود بروز می‌دهد: کنجکاوی، درک شهودی و بلوغ طبیعی‌ای که کودک از خود نشان می‌دهد او را از دیگر هم‌سالانش متمایز و برجسته می‌سازد.

وقتی استیو جابز، رئیس فقید کمپانی Apple و مغز متفکر پشت ارزشمندترین ابزارهای دیجیتال، در اکتبر ۲۰۱۱ درگذشت، در آن زمان کارشناسان و متفکران بسیاری از سراسر جهان به تحقیق درباره‌ی توصیف دقیق خصوصیاتی پرداختند که او را تا این حد نابغه و باهوش ساخته بودند. پاسخ‌هایی که اغلب درباره‌ی نبوغ استیو جابز مطرح می‌شد، به‌نظر به‌اندازه‌ی خود ابداع جادویی جعبه‌های رایانه‌ای استیو جابز در هاله‌ای از ابهام قرار داشتند. هرچند زمانی می‌توان هوش و نبوغ را پیدا کرد که نابغه‌ها بتوانند در آزمایشِ زندگی‌ خود را اثبات کنند.

اما آیا می‌توان هوش را ارزیابی کرد؟ چه کاری از دست شما برمی‌آید تا به کودک‌تان کمک کنید که صاحب چنین استعدادی بشود؟ به مطالعه‌ی این مقاله ادامه دهید تا ببینید چگونه می‌توانید نبوغ را در کودک‌تان پرورش بدهید و با چند نکته کاربردی برای تقویت هوش کودکان،آشنا شوید. خواهید دید که چگونه می‌توان از عملکرد کودک در مدرسه تا رفتنش به فروشگاه به‌ عنوان فرصتی برای ایجاد و توسعه‌ی دایره‌ی لغات، مهارت‌های ریاضی و ذکاوت مالی او استفاده کرد.

توصیف نبوغ

اولین نکته این است که نبوغ یک اصطلاح فرهنگی است. هیچ توصیف آماری‌ای از نبوغ وجود ندارد. حتی آزمون سخت‌گیرانه‌ای که انجمن بین‌المللی معروف بهره‌ی هوشی بالای Mensa برگزار می‌کند، نوابغ را شناسایی نمی‌کند بلکه صرفا می‌تواند افرادی را شناسایی کند که از نظر داشتن بالاترین خلاقیت و توانایی، جزءِ ۲ درصدِ برتر جمعیت جهان محسوب می‌شوند. به‌جای واژه‌ی «نابغه»، در دنیای تحصیل و آموزش، اصطلاح «مستعد» رایج‌تر و از نظر سیاسی صحیح‌تر محسوب می‌شود. مدارس بسیاری برنامه‌ای برای «افراد مستعد» دارند، اما چه تعداد از کودکان عملا به این گروه تعلق دارند؟ به گزارش انجمن بین‌المللی کودکان مستعد، حدود ۶ درصد از کودکان آمریکایی جزءِ این گروه هستند. دیگر کارشناسان اعتقاد دارند که این تعداد با نگاهی سخاوتمندانه ارائه شده و عملا میزان واقعی کودکان مستعد کمتر از این آمار است. میشل ری، مشاور سابق سازمان مدارس دولتی واشنگتن و مدیرعامل و مؤسس شرکت StudentsFirst که فعالیت‌های خود را وقف بهبود مدارس دولتی در سطح ابتدایی کرده است، در این باره می‌گوید، «کودکان مستعد بسیار نادرند … در یک کلاسِ سطح متوسط هیچ کودک مستعدی پیدا نمی‌شود. دختر من در کلاس افراد مستعد درس می‌خواند. حدود ۲۰ درصد از دانش‌آموزان همسال دخترم در این کلاس‌ها هستند، هوم … ولی همه‌ی این ۲۰ درصد واقعا جزءِ دانش‌آموزان مستعد نیستند». کلاس‌های ویژه‌ می‌تواند از همان مهدکودک‌ها شروع شوند و در آنها از طریق مشاهده‌ی رفتار کودک و بررسی نتایج یک سری از توانایی‌های آموزشی رایج و آزمون‌های استدلالی می‌توان افراد مستعد و غیرمستعد را از هم تشخیص داد. بعضی والدین همچنین از کمک روان‌شناسان کودک برای سنجش استعدادهای فرزندان خود استفاده می‌کنند که البته این فرایندِ استعدادیابی عمدتا بوسیله‌ی آزمون IQ صورت می‌گیرد.

حقایق پنهانِ آزمون‌های ارزیابی استعداد

امتحانات استانداردی که در مدارس ابتدایی دولتی برگزار می‌شود، فقط میزان یادگیری دانش‌آموزان را از بخش‌های تدریس شده‌ی محتوای آموزشی الزامی دولت ارزیابی می‌کنند. از طرف دیگر، آزمون‌های IQ بیشتر به توانایی‌های منطقی و استدلالی می‌پردازند. دکتر فرانک لوئیس، روان‌شناس آمریکاییِ سرپرست مؤسسه‌ی Mensa و مؤلف کتاب «پاسخ IQ» می‌گوید، «این آزمون‌ها توانایی کودک را در پیدا کردن راه‌حل‌های مسائل ارزیابی می‌کند. نتایج آن تا حد زیادی نشان می‌دهد که کودک قبلا چقدر تمرین داشته است … یعنی اینکه چقدر کودک فرصت حل مسئله‌های مشابه را از قبل داشته است.» با این حال بسیاری از کارشناسان می‌گویند هر دو نوع آزمون می‌تواند شاخص‌های ضعیفی برای ارزیابی توانایی حقیقی کودک باشند. ویوی‌ین کرک‌فیلد، معلم مهدکودک و مؤلف کتاب «به من بگو چطور! ایجاد خودباوری در کودک‌ با مطالعه، کاردستی و آشپزی» می‌گوید، «اگر کودکی شب قبل از امتحان خوب نخوابیده یا در حال گذراندن دوران نقاهتِ سرماخوردگی خود باشد یا اتاق‌اش خیلی گرم باشد یا کودک دیگری مدام بازیگوشی کند و حواس او را پرت کند، آیا باز هم نتیجه‌ی آزمون قابل‌اتکا خواهد بود؟».

دنیس فون روکل، رئیس سازمان آموزش و پرورش ملی در این مورد اظهار می‌کند که آزمون‌های استاندارد تنها یک مقیاس سنجش موفقیت دانش‌آموز است و هیچ‌وقت نباید به‌عنوان تنها روش ارزیابی به حساب بیاید. او اضافه می‌کند، «یک آزمون تنها فقط می‌تواند اطلاعات خیلی کمی از عملکرد کودک‌تان به شما بدهد. ما، والدین‌ و معلم‌ها می‌دانیم که کودکان ما خیلی بیشتر از نمره‌ی آزمون در چنته دارند. به بیان دیگر، آزمون‌ها تنها یکی از ابزارهای جعبه ابزار هستند. برای ساخت خانه به چکش نیاز دارید؟ بله، اما فقط با یک چکش نمی‌توان خانه‌ای را ساخت.»

اِون لاولیس می‌پذیرد که نمره‌ی آزمون در بالاترین حد خود حتی برای پیش‌بینی میزان احتمال موفقیت آتی نیز با محدودیت روبه‌روست. نمره‌ی آزمون در نشان دادن مواردی که آزمون‌ها قادر به سنجش‌شان نیستند، بیشتر می‌توانند سودمند واقع شوند: توانایی درک نگرش‌ها و دیدگاه‌های دیگران، خویشتن‌داری و پشتکار همه جزءِ آن خصوصیاتی هستند که برای موفقیت در مدرسه و زندگی اهمیتی حیاتی دارند. دکتر برنمان که تحقیقات گسترده‌ای در زمینه‌ی رشد شناختیِ زودهنگام در کودکان انجام داده، معتقد است، «معلم‌های مهدکودک‌ها بیشتر بر کودکانی توجه دارند که خصوصیات اجتماعی و عاطفی ضعیف‌تری دارند، در حالی که در فضاهای دانشگاهی چنین امری مصداق ندارد. در مهدکودک‌ها به‌جای مهارت‌های ریاضی، علوم و زبانی، بیشترین توجه بر خصوصیات شخصیتی قرار دارد.»

قدرت والدین

مادر استیو جابز او را که فرزند ژنتیکی پدری سوری‌تبار است در کودکی به فرزندخواندگی پل رینهولد جابز و همسرش، کلارا درآورد. پدرخوانده‌ی استیو از همان کودکی اصول ابتدایی الکترونیک را به او آموخت. شاید استیو در آن زمان نمی‌دانست که این آموزش‌ها بعدا تا چه حد می‌توانند برایش سودمند باشند. شاید همه‌ی ما پتانسیل انجام معجزه داشته باشیم. لاولیس می‌گوید که هوش، ۴۹ درصد ژنتیکی و ۵۱ درصد انگیزشی است. دیگر متخصصان اتفاقا برعکس این ایده را پذیرفته‌اند، محیط (بخوانید: تأثیر والدین) بیشترین تأثیر را در هوش کودک دارد. میشل ری می‌گوید، «فرض کنیم که کودکان باهوش، در شکم مادر خود باهوش به دنیا می‌آیند، اما من بارها و بارها دیده‌ام که همه فکر می‌کنند این کودک باهوش در آینده به سوپراستاری تبدیل خواهد شد ولی با گذشت زمان معلوم شد که این تصورات فقط خواب و خیال بوده‌اند. از طرفی دیگر، کودکی که هیچ‌کس آینده‌ای برایش متصور نمی‌شد، با بلوغ خود به دستاوردهای فوق‌العاده عظیمی دست می‌یابد». نمونه‌ی بارز آن هم آلبرت اینشتین است که پدرش از کودکی او را کودن می‌دانست. برنمان اشاره می‌کند، «شاید هوش ژنتیکی باشد یا شاید هم کودک آن را از شما یاد بگیرد.» در ادامه خواهیم گفت که با چه کارهایی می‌توانید به فرزندتان کمک کنید که علاوه بر کسب نمرات بهتر در مدرسه، اشتیاق بیشتری هم برای یادگیری پیدا کند. و خواهید دید که چگونه راهی برای تقویت هوش کودکان خود پیدا کنید.

حرف، حرف، حرف

یکی از راه‌های تقویت هوش کودکان صحبت کردن و کلنجار رفتن با کودک است. از کودک خود پرسش‌های بدون پاسخ مشخص بپرسید. پرسش‌هایی که پاسخ به آنها مستلزم خلاقیت و استدلال است؛ مانند «وقتی که به ساحل دریا می‌رویم، چه می‌شود اگر برای خوردن بستنی توقف کنیم؟» برنمان معتقد است که این گونه پرسش‌ها به کودک کمک می‌کند که روی دانسته‌های خود فکر کند و نظرش را بگوید. نگران این نباشید که فهم این پرسش متناسب با سن کم کودک‌تان نیست. به همین ترتیب نیز به‌خاطر به‌کار بردن واژه‌های نسبتا پیچیده نگرانی به دل خود راه ندهید. شاید کودک متوجه پرسش‌ها نشود، اما اگر واژه‌های این پرسش را چند بار در زمینه‌ی مرتبطی به‌کار ببرید، بالاخره متوجه حرف‌تان می‌شود. جان شاتر، پدری از سیفورد نیویورک هنگام انجام فعالیت‌های روزانه‌اش، بالاترین اولویت خود را صحبت با پسر ۲ ساله‌اش، جک می‌داند. این پدر می‌گوید، «ما از ابزارها حرف می‌زنیم. من به جک نحوه‌ی کار با خط‌کش تی، مته، متر نواری و چکش را نشان می‌دهم» ملیسا، مادر جک می‌گوید، «نتیجه‌ی این کار فوق‌العاده حیرت‌انگیز است. جک نام تمام ابزارها و موادی مانند تخته گچی، بتونه و لفاف محافظ (پارچه‌ای که کف اتاق یا روی اثاثیه پهن می‌کنند تا هنگام نقاشی و کار کثیف نشوند) را می‌داند. حالا هم جک در حال یادگیری اندازه‌گیری، چپ و راست پیچاندن پیچ‌گوشتی و رنگ‌های نقاشی است.»

مطالعه، مطالعه، مطالعه

یکی از راه‌های تقویت هوش کودکان مطالعه کردن است. تحقیقات دائما اثبات کرده‌اند که دسترسی به کتاب‌ها و وقت مطالعه‌ی نوبتی تک به تک می‌تواند موفقیت در مدرسه را برای فرزندتان پیشگویی کند. کیم داون‌پورت، مدیر ارشد برنامه‌ سازمان Jumpstart –سازمان ملی سوادآموزی زودهنگام در آمریکا- می‌گوید، «مطالعه مغز را تحریک می‌کند تا با جهان ارتباط برقرار کند و دانش پیش‌زمینه‌ای درباره‌ی جهان به‌دست بیاورد. مطالعه پایه و اساس هرگونه یادگیری است و کودک را قادر می‌سازد تا محتوای همه‌ی زمینه‌ها از جمله ریاضی و علوم را جذب کند و آنها را به‌کار بگیرد.» ایجاد مدلی از عادات خوب مطالعه‌ به کودک مزیت ارزشمندی می‌بخشد. وقتی کودک می‌بیند والدینش با علاقه و لذت مطالعه می‌کنند، این حس به وی نیز سرایت می‌کند. داون‌پورت می‌گوید، «از کودک خود بخواهید کنارتان روی مبل بنشیند و با هم به خواندن کتاب بپردازید. کتاب‌ها را بیرون و در سبد، طاقچه، قفسه‌ی کتاب و میز چای‌خوری بگذارید تا در دسترس کودک باشد. کتابی را که می‌خوانید با کودک خود سهیم شوید و از او بخواهید که همین کار را انجام بدهد. با این روش نه تنها جرقه‌ی مکالمه بین شما و کودک‌تان زده می‌شود، بلکه دامنه‌ی واژگان و درک مطلب او نیز افزایش می‌یابد.

نتایج تمجید و تحسین

پشتکار از جمله خصوصیاتی است که کودک‌تان را نزد معلم‌ها و بعدا کارفرماها عزیز می‌کند. ما در جایگاه فرهنگ برای کودکان هستیم ولی چنان خود را مشغول ایجاد فضایی برای خوشی کودکان‌مان می‌کنیم که حساب زمانی را که باید عملا صرف ایجاد شخصیتی خوب در آنها بشود، از دست می‌دهیم. میشل ری می‌گوید، «بچه‌های من هردو فوتبال بازی می‌کنند و هردو بوی خیلی بدی می‌دهند. با قضاوت روی تقدیرنامه‌ها و مدال‌هایی که در اتاق خود ردیف می‌کنند، پیش خود فکر می‌کنید که این بچه‌ها رونالدوی بعدی خواهند بود.» اگر دائما به شما بگویند که در رشته‌ی خود بهترین هستید، به‌سختی می‌توانید شکست را بپذیرید. وقتی این بچه‌ها به مدرسه بروند و آنجا مشکلی پیش بیاورند، آنها خودشان را مقصر نمی‌دانند و به اشتباه خود اعتراف نمی‌کنند. استفانی روزالز، روان‌شناس آموزشی اهل کالیفرنیا می‌گوید، «حمایت صحیح و اصولی امری کلیدی است. نسبت به بچه‌هایی که والدین‌شان دائما آنها را باهوش می‌نامند، بچه‌هایی که برای حل مسئله‌ای مورد تحسین قرار می‌گیرند در مدرسه انگیزه‌ی بیشتری از خود نشان می‌دهند. والدینی که بی‌دلیل کودک خود را باهوش می‌دانند، با این تحسین‌های بی‌مورد اغلب موجب می‌شوند که فرزندشان وقتی نتوانست به‌راحتی به هدفش دست پیدا کند، احساس سرخوردگی و ناکامی کند. به‌جای تحسین و تمجیدهای افراطی مثل «تو یک ستاره هستی!»، به فرزندان خود فقط هنگام کسب موفقیت، تبریک بگویید و مثلا بگویید «از اینکه توانستی راه متفاوتی در پاسخ مسئله پیدا کنی، بهت افتخار می‌کنم.»

تشویق کنجکاوی

یکی دیگر از راه‌های تقویت هوش کودکان، این است که کنجکاوی‌شان را حمایت و برانگیخته کنیم. برنمان می‌گوید، «پیش‌دبستانی‌ها تقریبا علاقه‌ی وافری به کنجکاوی دارند، اما وقتی بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، این حس کنجکاوی را از دست می‌دهند. با برانگیختن حس کنجکاوی‌ آنها با موضوعات موردعلاقه‌شان، این میل را در بچه‌های خود بیدار نگه دارید. سؤالاتی درباره‌ی بازی رایانه‌ای‌شان بپرسید و در مورد آن با او صحبت کنید. حتی اگر فرزندتان روی گوشی خود Pokémon بازی می‌کند، مثل یک دوست با گفت‌وگو راجع به آن با فرزند خود صحبت کنید. وقتی بتوانید تعامل دوطرفه‌ای را میان خود و کودک‌تان برقرار کنید، می‌توانید حاصل آن را در کودک باهوش‌تری ببینید. خواهید دید که فرزندتان نیز شروع به پرسیدن سؤالات می‌کند و دنبال موارد جالب‌تری می‌گردد که به شما نشان دهد. برای اینکه کودک خود را به خصوصیت دلخواه خود دربیاورید، باید زمان بگذارید و وقت بیشتری با کودک‌تان صرف کنید؛ به‌عنوان مثال به موزه بروید یا نمایش جالبی را با هم تماشا کنید. به فرزند خود بگویید که از کجای آن خوش‌تان آمد و چرا آن را دوست داشتید. ریچ براون، پدر دو فرزندی که در نیویورک زندگی می‌کند، سابقا حتی جمعه‌ها هم کار می‌کرد. برای اینکه علایق خود را با پسرش اریک در میان بگذارد، وقتی اریک در مدرسه‌ی دبستانی بود، گاهی به دنبال پسرش در مدرسه می‌آمد و او را با خود به موزه می‌برد. معلم‌های اریک به‌اتفاق از این بابت رضایت داشتند، چون روز بعد اریک درباره‌ی چیزهایی که یاد گرفته بود برای بچه‌های کلاس تعریف می‌کرد. آقای براون راجع به اریک می‌گوید، «اریک این روزها خودش را کارشناس می‌دانست و همین امر در طول این سال‌ها موجب شد که اعتماد و علاقه‌اش برای یادگیری بیشتر تقویت بشود.»

غنیمت شمردن لحظاتِ مناسب ‌آموزش

روزالز می‌گوید که می‌توانید مهارت‌های مدرسه‌ای فرزندتان را در طول روز هم تقویت کنید. فرض کنید با فرزندتان از کنار یک آسیاب بادی رد می‌شوید. به‌جای اینکه به فرزند خود بگویید، «هی، یه آسیاب بادی!»، می‌توانید چنین سؤالی بپرسید: «به‌نظرت آسیاب بادی چیکار میکنه؟». با تشویق مشاهده‌ی جزئیات به فرزند خود کمک می‌کنید که مانند کلاس مدرسه دانش جدیدی یاد بگیرد. وقتی با فرزندتان به فروشگاهی می‌روید، می‌توانید از همین فرصت برای گسترش دایره‌ی واژگان، مهارت‌های ریاضی و ذکاوت مالی فرزند خود نیز استفاده کنید. اگر از فرزند دوساله‌ی خود بخواهید که نام میوه‌هایی را که در پاکت می‌گذارید، بگوید. از فرزند سه‌ساله‌ی خود بخواهید که دنبال کنسرو نخود سبز بگردد و به فرزند پنج‌ساله‌ی خود بگویید که نام خوراکی موردعلاقه‌‌اش را روی کاغذ بنویسد. بچه‌های بزرگ‌تر می‌توانند قیمت‌ها و اندازه‌ها را مقایسه کنند و کوپن‌های خرید را مرتب کنند. سارا براون، معلم پیش‌دبستانی در لس‌آنجلس تعریف می‌کند که توانسته بچه‌های دوساله‌ی مهدکودک را به نقاشی سیب‌ها، موزها و هویج‌های باریک علاقه‌مند کند. وقتی همین شاگردها به گروه بچه‌های چهارساله رسیدند، سارا متوجه شد که شاگردهای نقاش سابق‌اش حالا مهارت‌های پیش‌نوشتاری بهتری نسبت به دیگر بچه‌های هم‌سال خود دارند.

فرزندان‌تان از نظر بهره‌ی هوشی چه پیشرفته باشند چه معمولی، بهترین کاری که می‌توانید برای رشد آنها بکنید این است که بچه‌های خود را در فعالیت‌ها مشارکت بدهید. بردن بچه‌ها به این سفر خودیابی‌ می‌تواند محرکی برای رشد نبوغ و هوش آنها باشد. خلاصه بگویم: بهترین خواسته‌ی‌ شما برای فرزندتان چیست؟ خوشبختی؟ لذت؟ اعتماد؟ محبوبیت؟ بهتر است همه‌ی این ایده‌ها و خواسته‌ها را کنار بگذارید. هدف‌تان باید این باشد که به کودک خود کمک کنید تا پتانسیل خود را به بهترین شکل ممکن بروز بدهد، مگر نه؟ اگر متن را از ابتدا تا اینجا کاملا خوانده باشید، در راه درستی افتاده‌اید.

درس‌هایی از استیو جابز، قهرمان بی‌بدیل Apple برای آموزش کودکان‌تان

1. به کار خود عشق بورزید. واضح است که شور و اشتیاق، محرکی برای نبوغ استیو جابز بود و او این خصوصیات را مدیون والدین‌اش است. پل و کلارا جابز فرزند خود را در محیطی مملو از حمایت و بدون مداخله‌جویی بار آوردند. وقتی کودکان اجازه تجربه و آزمایش پیدا کنند، خلاقیت در آنها جریان می‌یابد.
2. تفکر متفاوت. استیو هیچ‌گاه وضعیت موجود را نپذیرفت. دفعه‌ی بعدی که فرزندتان باید پروژه‌ای را انجام بدهد، به او کمک کنید که غیر از اولین ایده‌ای که به ذهنش می‌رسد، حداقل دو راه دیگر هم برای حل مسئله‌ی پروژه پیدا کند.
3. شناخت صحیح. کمال‌گرایی استیو جابز محرکی برای پیش‌بینی و آینده‌نگری‌ او در تولید محصولات محبوب و دوست‌داشتنی‌اش بود. در برابر وسوسه‌ی خود در بیان تملق و تحسین همه‌ی کارهای فرزندتان مقابله کنید. در این صورت فرزندتان یاد می‌گیرد که پشتکار داشته باشد.

بخوانید که این ستاره‌های بزرگ دنیا چگونه از کودکی کار خود را شروع کردند. باورش آسان نیست!

آلبرت اینشتن

• مبتکر نظریه نسبیت؛ پدر فیزیک جدید
• آلبرت از مدرسه متنفر بود.

اوپرا وینفری

• غول رسانه‌ای؛ شخصیتی نیکوکار و بشردوست
• مادربزرگش در سه سالگی به او خواندن را یاد داد که همین موجب پرورش عشق معروف او به کتاب‌خوانی شد.

مارک زاکربرگ

• کارآفرین اینترنتی؛ مؤسس Facebook
• پدرش در ۱۲ سالگی به او برنامه‌نویسی Atari BASIC را یاد داد.

جِی زی

• از شاخص‌ترین رپرهای دنیای موسیقی؛ تاجر
• برای اینکه او را از ضرب گرفتن با انگشت روی میز آشپزخانه بازدارند، مادرش یک دستگاه پخش موسیقی کاست‌دار برایش خرید.

گلوریا استاینم

• روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی و سیاسی
• تا سن ۱۱ سالگی هرچند وقت یک‌بار به مدرسه می‌رفت.

الکساندر گراهام بل

• دانشمند؛ مخترع تلفن
• بعد از اینکه در سن ۱۲ سالگی با ماهوت پاک‌کن و پارو توانست دستگاه آسیاب گندمی درست کند که سبوس گندم‌ را حفظ می‌کرد، دوست پدرش به او یک کارگاه کوچک بخشید.

تونی موریسون

• برنده‌ی جایزه نوبل و پولیتزر
• پدرش قصه‌های عامیانه‌ای از زندگی سیاه‌پوستان برای تونی موریسون تعریف می‌کرد که بعدها الهام‌بخش داستان‌های او شدند.

۱۰ ویژگی رفتاری آدم‌های باهوش

ممکن است ادعا کنید همیشه تعداد افرادی که هوش متوسط دارند بیشتر است؛ در حالی که واقعیت این است که این افراد صرفاً صدای بلندتری دارند. افراد بسیار باهوش ذکاوت خودشان را به رخ دیگران نمی‌کشند چرا که هوش زیادشان به نظرشان طبیعی می‌آید و تنها تلاش‌شان این است که بدون جلب توجه آزادانه زندگی کنند. شاید شما اسم این را تواضع یا سادگی و اخلاق نیک بگذارید، اما این افراد در حالت عادی کاملاً متوسط و معمولی به نظر می‌آیند تا یک روز ناگهان شما را با جرقه‌ای از هوش‌شان حیرت‌زده می‌کنند. در این مقاله با ۱۰ ویژگی رفتاری آدم‌های باهوش آشنا می‌شوید.

۱. جغد شب‌اند

تحقیقات نشان داده است، افرادی که شب را تا دیروقت بیدار می‌مانند و به کارهایشان می‌رسند و در واقع شب‌ها بیشترین میزان کار مفید را دارند نسبت به افراد سحرخیز دارای آی‌کیوی بالاتری هستند. البته باید گفت که بیدار ماندن تا نیمه‌های شب، فی‌نفسه شما را آدم باهوشی نمی‌کند! این افراد برای‌شان راحت‌تر است که شب‌ها بیدار بمانند و به وبگردی، مطالعه و یادگیری مطالب جدید بپردازند. چون این یادگیری‌ها در پشت صحنه اتفاق می‌افتد، دانش و مهارت‌هایشان معمولاً برای دیگران عجیب است.

۲. ساکت‌اند

همه فکر می‌کنند آدم‌های ساکت درونگرا هستند و به لحاظ روابط اجتماعی ضعیف عمل می‌کنند. این همیشه صحیح نیست. نمی‌توان گفت که همه‌ی آدم‌های ساکت باهوش‌اند، بلکه افراد باهوش سعی می‌کنند اگر موقعیتش فراهم باشد گوشه‌ای ساکت بنشینند. این افراد به حرف‌هایی که زده شده گوش می‌دهند، فکر می‌کنند و خود را برای پاسخ آماده می‌کنند و همیشه سکوت را به گفتگوهای بی‌هدف ترجیح می‌دهند.

۳. از مشکلات‌شان فرار نمی‌کنند

یک فرد باهوش اجازه نمی‌دهد مشکلات فراوانی که در زندگی‌اش وجود دارد او را شکست دهد. او پیش از اینکه مشکلاتش از کنترل خارج شوند، آن‌ها را اولویت‌بندی کرده و با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. اگر شما به‌راحتی با مشکلاتتان مواجه می‌شوید، چالش‌های زندگی را با آغوش باز می‌پذیرید و همیشه روی لبه‌ی حاشیه‌ی امن زندگی حرکت می‌کنید، به نظر می‌آید بسیار آدم باهوشی هستید.

۴. دوستان‌ باهوش و خلّاقی دارند

دوستانی که در کنار خود دارید همیشه نشان‌دهنده‌ی بخشی از شخصیت شما هستند. افرادی که هوش استثنایی دارند، دایره‌ی دوستان‌شان را هم از بین افراد باهوش، فرهیخته و خلّاق انتخاب می‌کنند. همیشه استثناهایی هم بر این امر وجود دارد. اما اگر ۸۰٪ از آدم‌های زندگی‌تان آدم‌های باهوش و جالبی هستند، احتمال می‌رود که شما هم جزو دسته‌ی افراد باهوش قرار بگیرید.

۵. برای کامل شدن تلاش می‌کنند

هوش فراوان را نمی‌توان از ظاهر فرد و یا صرفاً صحبت‌هایش دریافت، بلکه می‌توان آن را در اینکه این افراد چگونه با خود رفتار می‌کنند جست. افراد باهوش همیشه به دنبال تکامل هستند، به همین دلیل است که هر بار که آن‌ها را ملاقات می‌کنید متوجه تغییرات و پیشرفت‌های کوچکی در آن‌ها می‌شوید. این ذهنیّت کمال‌گرا در تمام جنبه‌های زندگی افراد باهوش خود را نشان می‌دهد؛ در ظاهرشان که سعی می‌کنند همیشه در بهترین حالت خود باشند؛ تلاش برای اینکه فنّ بیان خوبی داشته باشند و یا این که ساعت‌ها تمرین می‌کنند تا در گلف و یا پرتاب دارت بهتر شوند.

۶. از خود انتقاد می‌کنند

همه‌ی ما همه‌جا افراد خودشیفته‌ای را می‌بینیم که مرتب در مورد اینکه چقدر خوب هستند به خودشان و دیگران دروغ می‌گویند. پس اگر در این بین فردی را ببینیم که انتقادپذیر است و مرتباً خودش را نقد می‌کند نفس راحتی می‌کشیم. همین امر که فردی به دنبال فخر فروشی و تحت تأثیر قرار دادن دیگران نیست و پیوسته به دنبال عیب‌های خود و اصلاح کردن آن‌هاست، هوش او را نشان می‌دهد.

۷. دوست دارند مطلع باشند

افراد باهوش همیشه از تازه‌ترین خبرها در زمینه‌های مختلف آگاه‌اند و همیشه در پی افزایش ذره به ذره‌ی آن هستند. اخبار داخلی و خارجی را دنبال می‌کنند و تلاش می‌کنند یاد بگیرند برای بهبود مسائلی که مستقیماً به زندگی‌شان مربوط است چه قدمی بردارند. هدف همیشگی این افراد یادگیری چیزهای جدید، جمع کردن اطلاعات و افزایش مهارت‌هایشان است. آن‌ها هیچوقت بیکار نمی‌نشینند و همیشه راهی برای مشغول بودن خود پیدا می‌کنند.

۸. پیوسته مشغول انجام کارهای مختلف هستند

یک شاخص خوب برای شناختن فرد باهوش این است که همیشه به‌طور همزمان مشغول انجام چند پروژه و فعالیت هستند. زبان فرانسوی‌شان را تقویت می‌کنند، دستورالعمل تعمیر شیرآب خانه را می‌خوانند، کلاس رقص می‌روند، دستورپخت غذاهای جدید یاد می‌گیرند و یا مشغول گردآوری کتاب‌های مربوط به معماری قرون وسطی هستند. درحالی‌که بسیاری از افراد دوست دارند شغلی داشته باشند، افراد باهوش در پی پر کردن وقت آزادشان با فعالیت‌های مفیدی هستند که آن‌ها را در مسیر پیشرفت و یادگیری قرار دهد.

۹. سؤال‌های بجا می‌پرسند

وقتی با فرد باهوشی صحبت می‌کنید او مدام وسط حرف شما نمی‌پرد و با سروصدای زیاد سعی نمی‌کند مکالمه را به تنهایی به دست گیرد. افراد باهوش معمولاً به آرامی گوش می‌دهند و ممکن است لحظاتی برای فکر کردن به آنچه شما گفته‌اید سکوت کنند اما در جای صحیح سؤالی می‌پرسند که دقیقاً در جای درست پرسیده شده است. به شما مشاوره‌های مفیدی می‌دهند یا مسیر مکالمه را به سمتی می‌برند که خودتان به نتیجه‌ی مطلوب برسید. اگر دوستان‌تان از هم‌صحبتی با شما لذت می‌برند و به شما گفته‌اند که شنونده‌ی خوبی هستید، شما احتمالاً بهترین و باهوش‌ترین دوست آن‌ها بوده‌اید.

۱۰. تصور نمی‌کنند که خیلی باهوش‌اند

به دلیل وجود واقعیتی به نام اثر دانینگ-کروگر افرادی که از سطح پایینی از هوش و شایستگی برخوردارند معمولاً در بیان توانایی‌های خود مبالغه می‌کنند، درحالیکه افراد باهوش توانایی‌های خود را دست کم می‌گیرند. دلیل این امر این است که شما هرچقدر باهوش باشید متوجه می‌شوید فاصله‌ی شما با کمال چقدر است و هیچ‌گاه از سطح رشد و پیشرفت خود احساس رضایت نمی‌کنید.

هوش واقعی هیچ‌گاه کاملا از دید دیگران دور نمی‌ماند. اینطور نیست که افراد باهوش مدام در حال معمولی جلوه دادن خود باشند، بلکه آن‌ها فقط هوش خود را به رخ دیگران نمی‌کشند و با آن خودنمایی نمی‌کنند. هرچند این ده نشانه به‌راحتی چهره‌ی واقعی آن‌ها را نشان می‌دهد.

بهترین نوع ورزش برای مغز چیست؟

امروزه، همه می‌دانند که تمرینات ورزشی ساختار و عملکرد مغز را تغییر می‌دهند. مطالعاتی که بر روی حیوانات و انسان‌ها صورت گرفته نشان می‌دهد که فعالیت‌های جسمی، حجم مغز را به صورت کلی افزایش می‌دهند و می‌توانند حفره‌هایی را که به دلیل بالا رفتن سن در ماده‌ی سفید و خاکستری مغز ایجاد می‌شود، کاهش دهند. اما اینکه بهترین نوع ورزش برای مغز چیست، سوالی است که پاسخش را در مقاله پیش‌رو می‌خوانید.

با توجه به مطالعه‌ای جدید بر روی موش‌ها، به نظر می‌رسد بعضی از ورزش‌ها نسبت به بقیه برای تقویت مغز مفیدتر باشند. برای اولین بار، دانشمندان تأثیرات عصبیِ انواع مختلف ورزش‌ها را بر روی مغز با هم مقایسه کردند: دویدن، تمرین با وزنه و تمرینات وقفه‌دارِ با شدت بالا. نتایج جالب‌ توجه بودند و نشان می‌دادند شاید تمرینات سخت برای سلامت طولانی مدت مغز گزینه‌ی مناسبی نباشند.

ورزش کردن، نورون‌زایی یا ایجاد سلول‌های مغزی جدید را هم در مغز بالغ افزایش می‌دهد. مطالعاتی که بر روی حیوانات صورت گرفته‌اند، نشان می‌دهند تعداد نورون‌های جدیدی که بعد از ورزش‌هایی مثل دویدن بر روی چرخ متحرک یا تردمیل، در «هیپوکامپ» (ناحیه‌ای کلیدی در مغز که به یادگیری و حافظه مربوط می‌شود) پدیدار می‌شوند، دو یا حتی سه برابر تعداد نورون‌هایی هستند که در هیپوکامپ حیواناتی که نشسته‌اند، مشاهده می‌شوند. دانشمندان معتقدند که ورزش کردن تأثیرات مشابهی بر هیپوکامپ انسان نیز دارد.

مطالعاتی که در رابطه با ورزش و نورون‌زایی انجام شده بودند بر دویدن در مسافت‌های زیاد تمرکز داشتند. موش‌های آزمایشگاهی دویدن را خوب بلدند. اما اینکه آیا دیگر انواع ورزش‌ها هم به همین شکل در تولید عصب‌ها و سلول‌های جدید در مغز تأثیر می‌گذارند، همچنان ناشناخته بودند و با توجه به محبوبیت ورزش‌هایی مانند تمرین با وزنه و تمرینات وقفه‌‌دارِ با شدت بالا، این موضوع این روز‌ها توجه خیلی از دانشمندان را به خود جلب کرده است.

بنابراین، در مطالعه‌ی جدیدی که این ماه در مجله‌ی تخصصی فیزیولوژی (Journal of Physiology) به چاپ رسید، محققان دانشگاه «ییواسکیلا» در فنلاند، گروه بزرگی از موش‌های بالغِ نر را مورد مطالعه قرار دادند. محققان ماده‌ای به موش‌ها تزریق کردند که سلول‌های جدید مغزی را نشانه‌گذاری می‌کرد و گروه‌هایی از آنها را به انجام ورزش‌های مختلف واداشتند، در حالی که یکی از آن گروه‌ها را ساکن و نشسته نگه داشتند.

در قفس تعدادی از این موش‌ها، دستگاهی مانند تردمیل قرار دادند تا هر زمان که خواستند روی آن بدوند. بیشتر آنها هر روز چند مایل به صورت آرام روی آنها می‌دویدند، البته مسافتی که موش‌ها می‌دویدند با هم تفاوت داشت. بعضی از موش‌ها هم تمرین‌های مقاومتی را شروه کردند، یعنی با وزنه‌های کوچکی که به دُم‌شان بسته شده بود از دیوارها بالا می‌رفتند.

در حالی که دیگر موش‌ها تمریناتی را که شبیه تمرینات وقفه‌‌دارِ با شدت بالا بود، انجام دادند. این دسته موش‌ها روی تردمیل‌های کوچک قرار داده شدند و برای سه دقیقه با سرعت زیاد می‌دویدند، سپس دو دقیقه به صورت آرام بر روی دستگاه راه می‌رفتند و بعد کُل این مراحل دو بار تکرار می‌شد تا در نهایت به ۱۵ دقیقه دویدن می‌رسید.

این روند هفت هفته ادامه داشت و بعد از آن دانشمندان بافت‌های هیپوکامپ در تمامی این حیوانات را با دقت بررسی کردند. آنها به نسبت ورزشی که هر کدام از این حیوانات انجام داده بودند، سطوح مختلفی از نورون‌زایی را مشاهده کردند.

موش‌هایی که بر روی تردمیل به آرامی دویده بودند، میزان زیادی از نورون‌های جدید در مغزشان تشکیل شده بود. در این موش‌ها بافت‌های هیپوکامپ با نورون‌های جدید پر شده بودند، و تعداد نورون‌ها در مقایسه با مغز حیواناتی که نشسته بودند بسیار بیشتر بود. هر چه مسافتی که موش‌ها در طول آزمایش دویده بودند بیشتر بود، سلول‌های جدید بیشتری هم در مغزشان به‌وجود آمده بود.

تعداد نورون‌های به‌وجود آمده در مغز حیواناتی که تمرینات وقفه‌دارِ با شدت بالا انجام داده بودند، بسیار کمتر بودند. البته تعداد‌شان نسبت به حیوانات نشسته بیشتر بود ولی در مقایسه با حیوانات دونده بسیار کمتر بود.

و موش‌هایی که تمرینات با وزنه انجام داده بودند، با اینکه در انتهای دوره‌ی آزمایشی قوی‌تر شده بودند، ولی تغییر زیادی در شکل‌گیری نورون‌های جدید در مغز آنها دیده نشده بود و بافت هیپوکامپ آنها دقیقا مشابه حیواناتی بود که اصلا ورزش نکرده بودند.

البته، مسلم است که موش‌ها با انسان‌ها تفاوت دارند. اما یافته‌های این مطالعه اغوا‌کننده هستند. «میریم نوکیا»، محققی از دانشگاه «ییواسکیلا» در فنلاند که مدیریت این تحقیق را برعهده داشت می‌گوید: «این مطالعات نشان می‌دهند که تمرینات ایروبیک می‌توانند برای مغز انسان در مقایسه با بقیه‌ی تمرینات مفیدتر باشند.»

هنوز دلیل اینکه چرا دویدن در مسافت‌های طولانی در تولید عصب‌های جدید در مغز از دیگر ورزش‌ها مؤثرتر هستند به وضوح مشخص نشده است، اما دکتر نوکیا و همکارانش حدس می‌زنند که دویدن باعث آزاد شدن ماده‌ی خاصی در مغز می‌شود که به «فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز» معروف است که می‌تواند باعث زایش نورون‌های جدید شود و هرچه مسافتی که دویده شود بیشتر باشد، تعداد نورون‌های تولید شده بیشتر خواهد بود.

از طرف دیگر، با اینکه تمرین با وزنه برای سلامت عضلانی مغز بسیار مفید است، اما یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهند که تأثیر خیلی کمی در سطح نورون‌زایی در مغز دارد.

در حالی که فواید تمرینات وقفه‌دارِ با شدت بالا تحت شعاع شدت این تمرینات قرار دارد، دکتر نوکیا می‌گوید: «این نوع تمرینات سطح استرس را بالا می‌برند و استرس میزان نورون‌زایی در هیپوکامپ مغز بالغ را کاهش می‌دهد.»

البته این نتایج بدین معنی نیستند که فقط دویدن و تمرینات ورزشیِ مقاومتیِ شبیه به آن مغز را تقویت می‌کنند. به نظر می‌رسد این نوع فعالیت‌ها باعث بیشترین حد نورون‌زایی در هیپوکامپ می‌شوند، اما احتمالا تمرین با وزنه و تمرینات وقفه‌دار، تغییرات دیگری در مغز به وجود می‌آورند. احتمالا این نوع ورزش‌ها در تولید رگ‌های خونی جدید و تشکیل ارتباطات جدید بین سلول‌های مغزی یا بین قسمت‌های مختلف مغز، مؤثر هستند.

پس اگر در حال حاضر با وزنه تمرین می‌کنید یا فقط تمرینات وقفه‌دارِ با شدت بالا انجام می‌دهید، به این کار ادامه دهید ولی بد نیست هر از گاهی برای سلامت هیپوکامپ‌تان هم شده، دویدن یا دوچرخه سواری را نیز امتحان کنید.

۱۰ ویژگی رفتاری آدم‌های زرنگ

«کار احمقانه، کاری است که احمق می‌کند.» طنز بزرگ شخصیت فارست گامپ، در عمقِ گفته‌های ساده‌اش نهفته بود. فارست گامپ به نوعی مقابل شخصیت «پیتر سِلرز» در فیلم کلاسیک حضور قرار داشت. در آن فیلم، همه فکر می‌کردند که آقای شانسِ باغبان (شخصیت اصلی فیلم) فوق‌العاده زرنگ است، اما در حقیقت او احمق بود، البته احمقی که می‌توانست غیرممکن‌ها را ممکن کند.

در این مقاله درباره ۱۰ ویژگی رفتاری آدم‌های زرنگ می‌خوانید.

اگر نمی‌دانید، باید بگویم جمله‌ی گامپ به این معنی است: شما همان کاری هستید که انجام می‌دهید. به عبارتی دیگر، مهم نیست که فکر کنید چقدر زرنگ هستید یا باید باشید، اگر مدام کارهای ساده‌لوحانه انجام می‌دهید، پس هنوز ساده‌لوح هستید.

برای آشنایی با خلاصه‌ای از مقاله می‌توانید ویدیو زیر را ببینید.

مطمئنم این حرف‌ به آدم‌های اهل نزاکت کلامی که می‌خواهند هیچ حرفی به هیچ کسی بر نخورد و همیشه می‌خواهند زهر کلمات را بگیرند، برمی‌خورد. می‌خواهید بدانید چرا چنین چیزی می‌گویم؟ پس گوش کنید: کار احمقانه کاری است که احمق می‌کند. اگر نتوانید در مورد موضوع مهمی مانند هوش انسانی بحث کنید، آن هم فقط به خاطر اینکه می‌ترسید به مردم بر بخورد، مهم نیست که خودتان فکر می‌کنید چقدر زرنگ هستید، به نظر من خودتان را به اعماق حماقت کشانده‌اید!

آدم‌های زرنگ بسیار مهم هستند و من به شما خواهم گفت چرا. چون آدم‌های زرنگ، تصمیم‌های هوشمندانه می‌گیرند و این مهم‌ترین عامل در مسیر اتفاقاتی است که برایشان می‌افتد.

یکی از هوشمندانه‌ترین انتخاب‌هایی که می‌توانید انجام دهید این است که به دنبال افراد زرنگ در روابط کاریِ خود بگردید. توجه داشته باشید، منظورم آنهایی نیستند که فکر می‌کنند باهوش هستند، اما کارهای احمقانه انجام می‌دهند. منظورم باهوش‌های واقعی است. از آنجایی که ما دستگاه‌های هوش‌سنج، روی سرمان نداریم، اینها ویژگی‌هایی هستند که می‌توان افراد باهوش را بر اساس آنها تشخیص داد. با بدیهی‌ترین شروع می‌کنیم:

۱. آنها تصمیم‌های هوشمندانه می‌گیرند

افراد زرنگ می‌دانند که اعمالشان، عواقبی در پی دارد. آنها می‌دانند که در مسیر کسب‌وکارشان، هر بار فقط یک تصمیم خوب می‌توانند بگیرند. به عبارت دیگر، چند تصمیم هوشمندانه‌ی مختصر، شما را به قادر مطلق تبدیل نخواهد کرد. گرفتن تصمیمات خوب به طور مداوم، نیازمند نظم و تمرکز است.

۲. آنها از اشتباهاتشان درس می‌گیرند

ما از روز اول تا آخرین نفس، هر چیزی را در زندگی با آزمون‌وخطا یاد می‌گیریم. همه‌ی ما اشتباهاتی می‌کنیم، زیرا از طریق اشتباه‌ است که می‌آموزیم. آدم‌های زرنگ از اشتباهاتشان درس می‌گیرند. اگر با واقعیت روبرو نشوید و خودتان را صادقانه قضاوت نکنید، دفعه‌ی بعدی، عملکرد بهتری هم نخواهید داشت.

۳. آنها همه‌ی پاسخ‌ها را در آستین ندارند

یک گفته‌ی قدیمی هست که می‌گوید: «آن دسته از شما که فکر می‌کنید همه چیز را می‌دانید، آن دسته از ما که واقعا همه چیز را می‌دانیم، آزار می‌دهید». عبارت جالبی است، اما اگر به دیدِ جدی به آن نگاه کنید، واقعاً توهین‌آمیز است! آدم‌های زرنگ ، نیازی ندارند که مدام حقیقتِ زرنگ بودنشان را در چشم دیگران فرو کنند. آنها به اندازه‌ی کافی زرنگ هستند که بدانند هنوز خیلی چیزها را نمی‌دانند.

۴. آنها خودشان را با آدم‌های زرنگ احاطه می‌کنند

هیچ آدمی، یک جزیره‌ی دورافتاده نیست. آدم‌ها شاید زرنگ باشند، اما این گروه‌های کوچک هستند که کارهای بزرگ می‌کنند. شاید استیو جابز فقید به طور دیوانه‌واری زیرمجموعه‌اش را کنترل می‌کرد، اما هشت، نُه نفر در گروه رهبری‌اش داشت که تواناترین افرادی بودند که پیدا می‌شدند و به آنها آموزش می‌داد که با گروه‌های خودشان هم چنین کاری کنند. این یعنی هوشمندانه!

۵. آنها کاردان هستند

از آنجایی که هوش انسان مزیتی تکامل‌یافته است، اغلب، افراد زرنگ با محیط پیرامونشان سازگارترند و از این محیط برای دست‌یابی به نتایج مدنظرشان، خلاقانه‌ استفاده می‌کنند؛ بالاخره ما حجم عظیمی از نئوکورتکس (neocortex) را بدون دلیل تکامل ندادیم که!

می‌توانید به جای خواندن ادامه مقاله ویدیوی زیر را نیز ببینید.

۶. آنها می‌توانند استدلال کنند

من تا زمانی که زنده‌ام، با این مسئله نمی‌توانم کنار بیایم: بسیاری افراد، حتی زمانی که با شواهد غیرقابل انکاری مبنی بر اینکه اشتباه می‌کنند روبرو می‌شوند، هم‌چنان روی نظر خود پافشاری می‌کنند، طوری که انگار زندگی‌شان به آن وابسته است. بدون تفکر انتقادی، استدلال منطقی، علیت و روش‌های علمی، ما هم‌چنان در قرون وسطی، به سر می‌بردیم.

۷. آنها از موج‌های زودگذر پیروی نمی‌کنند

ما در عصر طلاییِ فَدها (چیزهایی که موقتی همه‌گیر می‌شوند) و شبه‌علم زندگی می‌کنیم. صادقانه بگویم هیچ چیز واضح‌تر از آنچه در فیلم آینده‌نگرانه‌ی Idiocracy از مایک جاج (Mike Judge) به درستی تصویر شده، در مورد حماقتی که جامعه را به انحطاط می‌کشاند، پیدا نمی‌کنید. اربن دیکشنری این فیلم را این‌گونه تعریف می‌کند: «فیلمی که در اصل کمدی بود، اما تبدیل به مستند شد.» حقیقت دارد!

۸. آنها بیش‌تر از داشته‌هایشان خرج نمی‌کنند

اشتباه برداشت نکنید، همه‌ی ما در دوره‌ی جوانی، بلندپروازی‌هایی کرده‌ایم، اما به محض اینکه به آنچه می‌خواهید می‌رسید، عاقلانه نیست که با ولخرجی در زندگی، آن را بیهوده به هدر بدهید.

۹. آنها اغلب بدترین دشمن خودشان هستند

هر قدر هم که لوب پیشانی ما توسعه یافته باشد، هر کسی حداقل یک نقطه‌ی کور حسی دارد که گرفتارش می‌کند. اغلب اوقات، این نقطه‌ی کور، روی دیگر همان سکه‌ای است که آنها را به فردی زرنگ تبدیل کرده است. مثل یین (yin) و یانگ (yang) که برای هم‌وجودی به یکدیگر نیاز دارند.

۱۰. در جایگاه یک کارآفرین، همیشه هم موفق نیستند

به عقیده‌ی من، وقتی در مورد موفقیت در کسب‌وکار صحبت می‌کنیم، هوشمندی لازم است، اما کافی نیست. منظورم افرادی نیست که مردم را سَرکیسه می‌کنند یا کسانی که از یک ایده‌ی تجاریِ هوشمندانه، ثروتی به هم می‌زنند. برای راه‌اندازی و اداره‌ی کسب‌وکاری موفق در مدت طولانی، باید زرنگ باشید. تمام.

۱۰ ترفند ساده برای اینکه در کمتر از ۳۰ ثانیه خواب‌ تان ببرد

گاهی پشت سر هم خمیازه می‌کشید، اما خبری از روی هم رفتن پلک‌ها نیست. همه‌ می‌خواهند خواب با کیفیت داشته باشند اما بسیاری از ما، غَلت زدن در رختخواب و ساعت‌ها پهلو به پهلو شدن را تجربه می‌کنیم تا سرانجام به خواب برویم. با این حال همه سزاوار خوابی خوش هستند. در این مقاله می‌توانید با ۱۰ ترفند ساده برای اینکه در کمتر از ۳۰ ثانیه خواب‌ تان ببرد، آشنا شوید.

۱. قبل از خواب کتاب بخوانید

یکی از بهترین و معروف‌ترین ترفندهای خوابیدن، خاموش کردن چراغ‌های اضافه، رفتن زیر پتو و خواندن کتاب قطور است. نیاز نیست کتابی روشنفکرانه انتخاب کنید، بلکه گاهی کتابی خسته‌کننده یا کسالت‌بار ممکن است به خوبی شما را به عالم خواب ببرد. خواندن، شما را وادار می‌کند تا از لوازم الکترونیکی‌تان و وسایلی که ذهن شما از نظر دیداری تحریک می‌کنند، جدا شوید و در نتیجه راحت‌تر بخوابید. بنابراین دفعه‌ی بعد که در خوابیدن مشکل داشتید، یکی از کتاب‌های کتابخانه‌تان را بردارید. شاید این کار بهترین راه حل برای خوابیدن باشد.

۲. ساعت مشخصی برای خوابیدن تنظیم کنید

تعیین زمان خاصی برای رفتن به رختخواب، شما را وادار می‌سازد که هر شب در آن ساعت بخوابید و این کار به دلیل اینکه سریع‌تر به رختخواب می‌روید، بسیار مفید خواهد بود. عمل به این نکته، نه تنها از نظر فیزیکی، بلکه از نظر روانی هم به شما کمک می‌کند. تنظیم ساعت برای خواب، به ذهن‌تان یادآوری می‌کند تا تشخیص دهد که این زمان برای شما به معنای دست از کار کشیدن و آرامش یافتن است. هم‌چنین این کار باعث تنظیم سطوح سروتونین و ملاتونین مغزتان خواهد شد و ساعت بدن‌تان را متعادل می‌سازد. به طور خلاصه، این کار فواید بسیاری دارد و برای اینکه سریع‌تر به خواب بروید، قطعا ضروری است.

۳. رژیم غذایی سالم‌تری داشته باشید

همه می‌دانیم و حتی باور داریم که، رژیم غذاییِ سالم مزایای بسیاری دارد، اما واقعا به آن عمل نمی‌کنیم. با این حال بدانید برای داشتن خوابی بهتر، ارزش دارد که رژیم غذایی‌تان را تنظیم کنید. تحقیقات نشان داده است که افزایش مصرف میوه و سبزیجات، باعث افزایش کیفیت خواب شده و مدت زمان به خواب رفتن را، به طور چشم‌گیری کاهش می‌دهد، زیرا باعث بالا رفتن سطح منیزیم، پتاسیم و سایر مواد معدنی مورد نیاز بدن‌تان می‌شود. حتی اضافه کردن مقدار بیشتری گوشت بوقلمون که سرشار از تریپتوفان است، باعث القای حس خواب‌ آلودگی در شما شده و فاصله‌ی زمان بیداری تا خوابیدن را کمتر می‌کند.

۴. اتاق‌تان را خنک نگه دارید

راه حل دیگر برای سریع‌تر خوابیدن، تا حد امکان خنک نگه‌داشتن دمای اتاق است، اما باید مراقب بود خیلی سرد نشود. سال‌ها مطالعات علمی نشان داده‌اند که در زمان تلاش برای خوابیدن، دمای بدن‌تان بسیار با اهمیت است؛ چنان‌که در هنگام خواب دمای بدن به طور طبیعی کاهش می‌یابد. بنابراین خنک بودن اتاق خواب مهم است. همان‌طور که پس از یک حمام داغ به خاطر کاهش دمای بدن‌تان احساس خواب‌آلودگی می‌کنید، بهترین کار در زمان خواب، باز کردن پنجره یا روشن کردن پنکه برای خنک نگه داشتن هواست.

۵. قبل از خواب یوگا تمرین کنید

اگر علاقه‌مند به انجام کاری تا حدی غیرمتعارف هستید، تحقیقات پیشنهاد می‌دهند که انجام یوگا می‌تواند بدن‌تان را آرام ساخته و کمک کند تا در زمانی کوتاه‌تر به خواب بروید. یوگا به عنوان ترفندی برای خوابیدن، مدت طولانی است که مشتریان زیادی پیدا کرده و ارزش امتحان کردن را دارد. مجموعه حرکاتی خاص مثل «سلام بر ماه» که به آرامی و با ملایمت انجام می‌شوند، باعث افزایش احساس آرامش و خروج درد‌هایی از بدن‌تان خواهد شد که احتمالا پیش از این در طول شب باعث بی‌خوابی‌تان می‌شدند. یوگا به خاطر فوایدی که برای سلامتی دارد، توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کرده است، پس اگر شبی بی‌خواب شُدید کافی است دست خود را برای انجام یکی از حرکات یوگا بالا ببرید و بلافاصله آرام شده و به خواب بروید.

۶. تمرکز ذهن انجام دهید

انقلاب تمرکز ذهن در حال درنوردیدن همه‌ی شهرها و فرهنگ‌هاست و به عنوان راهکاری مفید برای هر کسی که نیاز به کمک دارد، معرفی می‌شود و البته دلیلی خوب هم برای آن وجود دارد. در واقع همیشه از تمرکز ذهن به عنوان نوعی درمان برای هر بیماری فیزیکی یا روانی یاد می‌شود که در اینجا بیماری مدنظر ما، مشکل در خوابیدن است. تمرکز ذهن به شما کمک می‌کند تا ذهن مضطرب‌تان را آرام کرده و با تمرکز بر تنفس آهسته و منظم‌تان بتوانید بهتر بخوابید. در واقع «تنفس اوجایی (ujjayi)» یا «تنفس صدای اقیانوس» از بهترین تکنیک‌ها برای آرام شدن و به خواب رفتن است. (در هر دو نوع تنفس، عمل دم و بازدم به چند مرحله تقسیم شده و برای هر مرحله تکنیک مشخصی پیاده می‌شود)

۷. مقداری شیر گرم بنوشید

گاهی داستان‌های قدیمیِ مادربزرگ‌ها، نشانه‌هایی از منطق و واقعیت در خود دارند. مثلا این گفته‌ی قدیمی که نوشیدن شیر گرم به خوابیدن کمک می‌کند، نه تنها درست است بلکه ترفندی مفید برای کسانی است که می‌خواهند زودتر به خواب بروند. البته به دلیل بحث‌های پیرامون اثرگذاری تریپتوفان در خوابیدن، در حال حاضر تردیدهایی وجود دارد که شیر گرم یا نوشیدنی‌هایی با پایه‌ی شیر، باعث خواب‌ آلودگی می‌شوند؛ با این حال روان‌شناسان اثر ناخودآگاه نوشیدن شیر گرم را در نظر می‌گیرند، که به تجربه‌ی نوزادی و زمان نوشیدن شیر مادر و آرامش همراه با آن مربوط است. بنابراین به جای استفاده از چشم‌بند خواب، یک لیوان شیر گرم بنوشید تا در موقع بیدار شدن اول صبح، احساس بهتری داشته باشید.

۸. مصرف کافئین را قطع کنید

یکی از بهترین ترفندهای خوابیدن، قطع اعتیادآورترین ماده‌ی شیمیایی رایج است: درست حدس زدید، کافئین! بله، همه‌ی ما در روز مقداری کافئین را چه با چای و قهوه و چه با شکلات مصرف می‌کنیم. با این حال اگر می‌خواهید مطمئن شوید که در سریع‌ترین زمان ممکن به خواب می‌روید، مصرف کافئین را از زمانی مشخص در روزتان قطع کنید. مطالعات نشان می‌دهد قطع کافئین قبل از ساعت ۳ بعد از ظهر هم کیفیت خواب را افزایش می‌دهد و هم زمان به خواب رفتن را سریع‌تر می‌کند. پس برای اینکه مقداری پیشرفت در بهبود روند خوابیدن‌تان ببینید، قهوه یا چای عصرانه را از برنامه‌تان حذف کنید.

۹. لوازم الکترونیکی را خاموش کنید

یکی از مهم‌ترین ترفندهای خواب برای افراد امروزی و مدرن، دور کردن لوازم الکترونیکی از اتاق خواب و کنار گذاشتن‌شان است. مطالعات بی‌شماری نشان داده‌اند که نور آبی لوازم الکترونیک، توانایی مغزتان برای آغاز آرام شدن جهت خوابی با کیفیت بهتر را مختل کرده و حتی قبل از خواب، آرامش را از شما می‌گیرد. در عوض، سعی نمایید تا لپ‌تاپ، موبایل یا تبلت خود را یک ساعت پیش از خواب، خاموش کنید تا ذهن‌تان به خوبی آرام گیرد و در نتیجه به کیفیت خوابی که سزاوار آن هستید، برسید.

۱۰. پرده‌های ضخیم بخرید

اگر به دنبال ترفندی راحت و مفید برای خوابیدن هستید، بهتر است برای خرید پرده‌های ضخیم هزینه کنید. وقتی انواع نور از لامپ حیاط همسایه و چراغ‌های خیابان تا نور ماشینی که ساعت ۱ نصف شب از کوچه رد می‌شود، بر اتاق شما تأثیر می‌گذارد، خوابیدن سخت‌تر و سخت‌تر خواهد شد. پرده‌های ضخیم نه تنها مانع رسیدن نور می‌شوند، بلکه کمک می‌کنند تا برای زمانی طولانی بخوابید و هیچ اختلالی در خواب‌تان ایجاد نشود.

نکات طلایی آرایش

چگونه لاغر شوم ؟

دانستی جدید در مورد لاغر شدن

راه های مناسب برای لاغر شدن را از امروز اغاز کنید

ترفند ۱: قبل از غذا خوردن آب بنوشید
آب کالری ندارد و نوشیدن ۱ یا ۲ لیوان آب قبل از غذا خوردن باعث می‌شود به‌سرعت احساس سیری کنید. این کار از پرخوری جلوگیری می‌کند و به بدن شما آب کافی می‌رساند.
ترفند ۲: حرکت کردن را فراموش نکنید
لازم نیست که چندین ساعت به باشگاه ورزشی بروید یا به شدت ورزش کنید تا وزن کم کنید. شما می‌توانید هر روز با انجام دادن کارهای بسیار ساده کالری بسوزانید. مثلا در پارک قدم بزنید، اتومبیلتان را کمی دورتر از مقصد پارک کنید تا کمی پیاده‌روی کنید یا به جای استفاده از آسانسور از پله‌ها بالا بروید.

چگونه لاغر شوم

ترفند ۳: بعضی از غذاها را از وعده‌های غذایی تان حذف کنید
فقط چند مورد از مواد غذایی مانند بستنی، آب‌نبات، چیپس، سیب‌زمینی سرخ‌شده و شیرینی‌جات را از وعده‌های غذاییتان حذف یا کم کنید. اگر ۶ مورد از این‌ها را در طول هفته می‌خورید، آن‌ها را به ۴ یا ۵ کاهش دهید. هفته به هفته یکی از آن‌ها را کم کنید تا زمانی که دیگر خوردن آن‌ها را کاملاً کنار بگذارید. مواد غذایی دیگری مانند ماست، خشکبار، هویج یا سایر میوه‌های تازه را جایگزین آن‌ها کنید.
ترفند ۴: حواستان به کالری نوشیدنی‌ها باشد
علت اصلی وزن کم نکردن خیلی از افراد این است که آن‌ها متوجه نیستند چقدر نوشیدنی‌های پرکالری همچون نوشابه، شربت یا چای شیرین می‌خورند. هر کدام از این مواد حاوی حجم بسیار زیادی کالری است. به جای این‌ها می‌توانید از نوشیدنی‌ها و آبمیوه‌های طبیعی استفاده کنید.
ترفند ۵: در فواصل زمانی معین مواد غذایی بخورید
اگر برای کاهش وزن به خود گرسنگی بدهید کاملا اشتباه کرده‌اید زیرا این کار متابولیسم بدنتان را کاهش داده و باعث می‌شود هنگام مواجهه با غذاهای ناسالم نتوانید خود را کنترل کنید. برای کاهش وزن ضروری است که شما در فواصل زمانی مشخصی مقداری مواد غذایی به بدنتان برسانید و از این طریق از کاهش فشار خونتان جلوگیری کنید.
ترفند ۶: خودتان غذا درست کنید
برای خودتان غذا حاضر کنید و از این طریق نه تنها کیفیت و حجم آن را کنترل کنید بلکه مقدار و حجم شکر، نمک و چربی که استفاده می‌کنید را کاهش دهید.
ترفند ۷: کم نخوابید زیرا کم‌خوابی موجب چاقی می‌شود
اگر به اندازه کافی نخوابید در طول روز احساس خستگی می‌کنید و نمی‌توانید برای کاهش وزنتان برنامه‌ریزی یا تلاش کنید. مطالعات متعددی نشان داده است که کمبود خواب باعث میل به خوردن غذاهایی با کالری بیشتر می‌شود.
ترفند ۸: غذاهایی بخورید که حاوی فیبر و پروتئین بیشتری است
میوه‌های تازه، دانه‌ها، خشکبار و غلات از جمله این غذاها هستند. مواد غذایی حاوی فیبر و پروتئین سبب سیری شده وهمچنین باعث می‌شوند که کالری کمتری مصرف کنید.
ترفند ۹: قبل یا هنگام خوردن غذا آن را بو کنید
بو کردن وفکر کردن به یک ماده غذایی باعث می‌شود که شما کمی احساس سیری کنید و کمتر بخورید. بعد از هر گاز یا خوردن هر قاشق غذا این کار را تکرار کنید. علاوه بر این، این کار باعث می‌شود از غذا خوردنتان لذت ببرید و پرخوری عصبی نکنید.

ترفند ۱۰: چند ورزش ساده را به برنامه روزانه‌ تان اضافه کنید
هر وزرش ساده‌ای را می‌توانید انجام دهید اما فراموش نکنید که هر ورزش را بین ۶۰ تا ۹۰ ثانیه انجام دهید تا ماهیچه‌تان را خسته کرده و موجب کالری‌سوزی شود. دراز و نشست، اسکوات، شنا رفتن و غیره از جمله این ورزش‌ها هستند.
ترفند ۱۱: مواد و وعده‌های غذایی تان را یادداشت کنید
هرچه که برای وعده‌های غذایی و میان وعده‌ها مصرف می‌کنید و فعالیت‌های بدنی که انجام می‌دهید را یادداشت کنید. با این کار پیشرفت خود را بررسی کرده و بیشتر برای رسیدن به هدفتان تلاش می‌کنید.

شما هم میتوانید لاغر شوید

آرایشی جذاب مخصوص خانم های عینکی

آرایشی جذاب مخصوص خانم های عینکی